شخصیت رفتاری و فردی گرانمایه
نویسنده و محقق : محمدتقی معینیان
مرحوم گرانمایه فردی بود شیک پوش، خوش لباس، با لباسها و وضعیت ظاهری بسیار مرتب و تمیز، چهرهای نورانی و گیرا داشت، نورانیت و هیبت ظاهری اش بسیار جذاب و دوست داشتنی بود، دارای قیافهای پر ابهت و چهره ای شاداب بود. هیچ وقت غم واندوه در رخسارش هویدا نبود
بسیار خوش خلق ، خوش سخن و خوش مشرب بود . وقتی شروع به سخن گفتن میکرد، بدن شنونده از ذوق و اشتیاق شنیدن حرفهایش لحظه به لحظه گرم تر و صدای این بزرگوار لحظه به لحظه برای شنونده گیراتر می شد.
گرانمایه فردی بود بسیار مؤدب، صمیمی و گرم، بی ادعا و خاکی، اهل مزاح و هم صحبتی با فقیر و غنی، ازدردهای درونی ونفسانی دوربودوکردارش ناروا نبود،تلاشهایش رنگ الهی داشت،به همین علت اهل تظاهر،تکبر،خودبینی وبیهوده گویی وبهانه جویی نبود تاکنون از احدی شنیده نشده (حتی نوکران و خدمهاش) که مرحوم گرانمایه با کسی تندی کرده باشد یا به احدی توهین یا ناسزا گفته باشدفردی بود دارای اعمال صالح ،قلبی سلیم وعاری از هرگونه شرک،کفر،ریا،رشک،حقد،حسدوبخل.
قیافه ظاهری ورخسار روحانی و نورانیّت چهرهاش ، جذابیتی برایش بوجود آورده بود که در هر اجتماعی حاضر میشد همه نگاهها به سمت اش جلب میشد و همه محو تماشایش میشدند. اگر در اجتماعی سخنی بر زبان می راند چون سخنانش حکایت از قلبی پاک ونیتی صاف می نمودحضار همه شیفتة بیان شیرین و سخنان منطقی و مهربانهاش می شد ند واقعا فردی بودمجلس آراوانجمن آرا ....
مرحوم گرانمایه میگفت :روزی از طرف شورای عالی استان به اتفاق چند نفر از اعضای شورا به مجلس شورای ملی رفتیم. در محل درب ورودی مجلس، تعدادی عکاس منتظر ورود دکتر ریاضی رئیس مجلس بودند تا از وی عکس بگیرند، بر حسب اتفاق زمانی که آقای ریاضی از خودرو پیاده شد و به سمت درب ورودی مجلس آمد،
من هم، یک پیرمرد روستائی در گوشهای از محوطه ظاهر شدم، عکاسان با دیدن من، دکتر ریاضی را رها کردند و همه به سمت من برای گرفتن عکس هجوم آوردند. بنظرم یا مرا با دکتر ریاضی اشتباه گرفته بودند و یا شاید عکاسان ، تا آن زمان پیرمرد (فرتوت و موی سپید روستائی مثل من ندیده بودند.)
ا
ادامه دارد.....