بخش میمه علیرغم دارا بودن ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های متعدد ، تاکنون به طور شایسته در مسیر توسعه قرار نگرفته و از شهرستان‌های هم طراز خود و حتی از بعضی از آنها که سابقه شهرستان شدنشان به مراتب کمتر است، عقب‌ماندگی‌های محسوسی دارد؛ به‌طوری‌که از شدت وضوح، نیازی به استدلال هم ندارد. البته مردم بخش میمه همیشه قدردان زحمات وافر مسئولان منطقه بوده اند ولی در یک چارچوب کلی از وضعیت فعلی این شهرستان راضی نیستند . مردم شهیدپرور ولایتمدار این منطقه همواره با توجه به محدودیت جمعیت آن در صحنه‌های مختلف در دوران دفاع مقدس و پس از آن حضوری فعال داشته‌اند لذا سزاوار خدمت هستند.
اما در روزهای اخیراتفاقی افتاد که قابل تامل است . یازده قنات ایران از جمله قنات مٌزد آباد میمه (Mozd Abad) و قنات وزوان با قابلیت‌های منحصر به فرد در اجلاس سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد ( یونسکو ) در استانبول ثبت جهانی شد. این خبر درمیان هیاهوی کودتای ترکیه کمتر به گوش همه رسید اما مشخصا برای مردم میمه و وزوان شادی به ارمغان آورد و به طور واضح پیام روشنی داشت .
یکی از مزایای مهم ثبت جهانی یک اثر فرهنگی – تاریخی، دستیابی به صندوق میراث جهانی است و کشورهای عضو می توانند برای شناسایی، حفاظت و معرفی محوطه‌های میراث جهانی خود ، اعتبار مالی از صندوق بگیرند. همچنین قناتهای در خطر هم بیش‌ازپیش محفاظت خواهند شد و از طرف صندوق کمک‌های فوری برای تعمیرات در اختیار کشورهای عضو قرار می‌گیرد. به زبانی ساده تر ، با ثبت جهانی قنات های میمه و وزوان ، جذب کمک‌های خارجی و بین‌المللی میسر می شود نهادهای ذیربط برای تیم مدیریت بومی اموزش های لازمه را مهیا خواهند کرد و اقدامات محافظتی و شیوه‌های نظارتی متناسب برای قناتها هم صورت خواهد گرفت. قرار است این آثار تاریخی به 36 زبان زنده دنیا معرفی شود و زیرساخت ها نیز برای حضور جهانگردان و گردشگران مهیا گردد و افراد بیش‌تری این دو اثر تاریخی را بشناسند.
سخنی با بزرگان
آنچه که همه مردم بخش میمه برآن متفق القولند اینکه میمه و وزوان دیگر ظرفیت اقدامات کور ، کارشکنانه و تفرقه افکنانه را ندارند و بیشتر نیازمند همدلی و تقویت روحیه مطالبه‌گری هستند. افراد زیادی هستند که در میمه و در وزوان به این نتیجه رسیده اند که منطقه با آن تاریخ و فرهنگ ریشه دار خود به خاطر همین اختلافات برآمده از تراوشات ذهنی برخی جریان ها ازهردوشهر ، از شهرهای اطراف خود که سابقه چندانی ندارند چقدر ضربه خورده اند. هم اکنون قطار توسعه دربخش میمه نه تنها سرعتی ندارد بلکه ایستگاهی هم برای ایستادن همان قطار دودی ندارد!
به این نکته باید توجه داشته باشیم که بارها فرصتهای طلایی برای پیشرفت بخش میمه پیش آمده که به خاطر همین تشتت آرا و اختلاف نظرها بر باد رفته است و خود نظریه پردازان و مردم با حسرت به همان فرصت فراری! در شهرهای همجوار نگریسته اند. این دیباچه ای بود براین موضوع که زمزمه های از همان اختلافات درخصوص اقدامات آتی مسئولان شهر های میمه و وزوان برای قناتهای یونسکویی به گوش میرسد. اقداماتی که قطعا به ضررهردو شهر خواهد بود و میراث جهانی را درمیمه و وزوان شرمنده خواهد کرد!
علی الحال، پیشنهاد می شود قبل از هراقدامی از سوی مسئولان و دوستداران قنات و گردشگری از هردوشهر ، یک کمیته "همدلی"یا "کمیته وحدت"تشکیل وبزرگان و منتقدان و مسئولان محلی برمبنای اصل "وحدت و اتحاد و دوستی "به برنامه ریزی برای آینده هردوشهر درهمین چارچوب مساله قنات ها بپردازند . این تمرین نخست دمکراسی ، می تواند امتحانی و تجربه ای گرانقدر شود برای حل دیگر مشکلات شهرهایمان.
بررسی جوامع توسعه یافته به ما نشان می‌دهد که تنها راه توسعه شهرهای کوچک همدلی و همفکری و وحدت مردم و مسئولان آن جامعه است. بیاید از فرصت رخ داده به نحو احسن درمسیر توسعه میمه و وزوان استفاده کنیم. باتشکر.وطن خواه